Conny word wagenziek

Dinsdag 13-11-2018

Vandaag was ons Fredje jarig, en mijn schoonvader. Fred werd dus 50, en wij wilden er vroeg bij zijn om hem te feliciteren. Wij sturen hem een appje, en wat denk je... tot onze grote verbazing kregen we reactie terug. Wij zaten al aan het ontbijt door het tijdverschil van 6 uur, zou het in Nederland half 2 s'nachts zijn. Hij was dus nog wakker, en vertelde ons dat ie uit huis gejaagd was, met een bepaalde reden natuurlijk. De boel moest versier worden, en dat heeft ie geweten, zowel thuis als op de zaak. We hebben de foto's in geuren en kleuren kunnen bekijken "mooi".

Omdat wij ons reisschema gingen aanpassen, hadden we een drukke dag vandaag. Hotel accommodatie moest aangepast worden en ons reisschema er naar toe natuurlijk ook. René is begonnen met onze volgende accommodatie te bellen, 3 telefoonnummers en nergens word er opgenomen, het begint dus al lekker. Tevens ook een email gestuurd en daar word wel op gereageerd... gelukkig, het begin is gemaakt. Na verschillende telefoontjes konden we 1 dag eerder terecht in Mae Hong Son, ons volgende logeeradres. Het volgende probleem was, dat we het hotel waar we nu verblijven hier  geen 3 maar 2 nachten zouden blijven, en die ene nacht drie dagen later zouden nemen. Je snapt hem al wel, ze begrepen er helemaal niets van, en we moesten maar contact opnemen met booking.com. Zo gezegd zo gedaan, van booking.com akkoord gekregen dat we mochten veranderen. Het hotel was dus van mening dat we die 3 nachten moesten betalen, omdat we die gereserveerd hadden. Daar zijn we dus niet mee akkoord gegaan. Uiteindelijk een deal gemaakt dat we gewoon die 3 nachten wel gelijk moesten betalen, maar dat we die ene nacht 3 dagen later zouden doen. Chiang Mai is de tweede grote stad van Thailand. Nu de stad ontdekken. Het vervelende is dat ik een afgebroken nagel had, dus een nagel salon opgezocht op het internet, nou het stikt er hiervan. De bovenste van het lijstje gepakt, tuktuk aangehouden, wij het adres laten zien, en die beste man heeft ons daar voor de deur afgezet. Het was op dat moment nog niet druk en ik kon gelijk plaatsnemen. Gelukkig was er ook Wi-Fi aanwezig dus René de code gevraagd, daar eerst van te voren nog een koffie zaak opgezocht, lekker koffie gehaald, en die is daar heerlijk op de bank neer geploft. Schoenen uit buiten want dat doet hier iedereen, krantje opgezocht op zijn telefoon, een die heeft daar op zijn gemak de telegraaf gelezen. Ik zat daar dus als prinses in een heerlijke stoel, de ene was met mijn handen bezig, en de andere met mijn voeten, wat een verwennerij. Na anderhalf uur zijn we met de tuktuk naar het busstation gegaan, om retour buskaartjes te regelen voor de reis naar Mae Hong Son. Nadat geregeld te hebben zijn we weer in een tuktuk gestapt en onder het rijden kwamen we veel Japanse restaurants tegen, wat ons natuurlik op een idee bracht. Vanavond eten we sushi. In de loop van de avond zouden we naar de night bazaar gaan in combinatie met de night market. Maar eerst op naar de sushi, we zaten in een restaurant op de eerste verdieping, en konden dus al gelijk over die night market kijken. We kwamen ogen en oren tekort wat er allemaal werd aangeboden. Nog drie cadeautjes gekocht... maar voor wie???? Toen we er klaar mee waren zijn we terug gegaan naar ons hotel, want we moesten er op tijd weer uit voor vertrek naar Mae Hong Son. 

Woensdag 14-11-18                                                                                                                   Met de bus naar onze nieuwe bestemming, Mae Hong Song, geplande reistijd stond hier ca 5 uur voor, de afstand was meer 239 km. Iets zal wel niet kloppen dachten wij.  We moesten ons om 8.15 uur melden voor vertrek van 8.30 uur. Wij daar aangekomen gingen onze koffers op dak, in de bus was geen plaats meer. ( de koffers hebben dan ook wel schade opgelopen door deze rit, sorry hiervoor Petra en Pa de Lange)                  Het formaat busje dan moet je denken aan een grote bestel bus met ramen erin.            Hier gaan 11 pers in, en zat dan ook helemaal vol, achter ons zat een Nederlands stel wat uit de nachttrein van Bangkok kwam, dus dit was wel gezellig het eerste uur, daarna was het slapen voor hun.                                                                                                 Na een tijdje rijden komen we in de bergen, smalle wegen met scherpe bochten erin en veel klim en daal werk en daarbij een chauffeur die max Verstappen wilde na doen.           Het werd al wat rustiger in de bus........... gelukkig even pauze voor een toilet bezoek en voor wat koffie. In mijn ooghoek zie ik dat het busje op een krik staat, nou misschien een lekke band, of wilde onze chauffeur overstappen op super soft banden À la max Verstappen. Nou nee, probleem was anders, er moesten nieuwe remblokken onder, hij had een nieuw doosje remblokken bij zich en hij ging deze ter plekke even vervangen. Echt ongekend, het geheel duurde 20 min, moest even weer denken aan het verhaal van Johan&Petra wat die hadden mee gemaakt in Vietnam.                                               Wij gaan weer verder rijden, het rij gedrag en de vele bochten werd op een gegeven ogenblik te veel voor Conny, ze werd al wit, er kwam geen woord meer uit, ongekend voor haar natuurlijk. Ze vraagt aan mij om een plastic tasje, ik onze broodjes en drinken eruit gehaald en geef haar deze. Maar wat bleek, er zaten wat gaatjes in, had ik nooit gezien. Haar hoofd naar beneden en zonder een kost geluid erbij te maken komt alles eruit. Nou gelukkig maar, maar ondertussen loopt alles onderuit die plastic tas op de grond door de bus heen, eerst roken we nog niks, later des te meer.               Verwonderd zei eigenlijk niemand hier iets over, ze hadden het ook eens moeten proberen, ze doet het niet expres.                                                                                             De rest van de reis was Conny gewoon beroerd, dit kwam mede door onze chauffeur, die in de bergen een gemiddelde snelheid had van 50 km p/uur, nu begrijp je ook wel waarom die reis 6 uur duurde.                                                                                             Rond 14.30 uur komen we aan, het was daar warm en erg benauwd, vochtigheids percentage was 85%. Met een tuk tuk naar onze accommodatie, in de bush.               Wat een mooie wereld, na 100 treden op en af, met 2 koffers aangekomen bij het allerlaatste huisje van het park, ik was drijfnat van het zweten.                                       Het was even slikken en schrikken voor ons, geen airconditioning en geen klein koelkasten in het huisje, koud drinken konden we ophalen in het centrale gedeelte van het park. S'avonds in het pikkedonker 100 treden op en af om 2 drankjes te halen, ja echt waar.                                                                                                                                     Na een uurtje relaxen en gedoucht te hebben zijn we het dorpje in gegaan, hier is iedere avond een avondmarkt voor de locals, toeristen zie je bijna niet.                        Hier waren veel bbq standjes en hebben we lekkere kip gerechten van de bbq gegeten, op de grond op een kleedje en dus op je kont zitten en met je handen eten, hoe makkelijk kan het zijn. Daarna lekker naar ons bedje, in onze bushhouse.

Donderdagavond 15-11-18

S'morgens aan het ontbijt zit er een Nederlands stel bij ons aan tafel, het begint al met ouwehoeren, precies zo als wij ook wel eens kunnen zijn. We raken aan de praat en hun vertellen dat ze een gids ingehuurd hebben voor vandaag, en dat ze daar rond gaan toeren. René vraagt daarna of ze het één probleem vinden als wij de volgende dag aan deze gids vragen of hij dezelfde route ook met ons wil doen, waarop Hans, zo heet deze man, dus zegt, nee hoor, geen enkel probleem. Toen stelde hij voor of we geen zin hadden om vandaag mee te gaan, wel gezellig dat we ook mensen treffen waar we ook even lekker mee kunnen kletsen. Zo gezegd zo gedaan, René en ik samen even overlegd, en we besloten om mee te gaan. Een dag vullend progamma, "leuk".                    Als eerste gingen we naar de "fishcave", daar kon je een mandje met slaoooj, brood, en visvoer kopen. Dat brengt geluk zeggen ze hier, en dat hebben we zeker nodig.   Onderweg kwamen we ook nog veel rijstvelden tegen, wat hier de grootste bron van inkomsten is. Natuurlijk gestopt en gekeken hoe dat er in werkelijkheid uit ziet, ze waren ook nog volop aan het werk op het land.                                                         Volgende stop was chinatown bij de grens van Myanmar, daar hebben we geleerd hoe ze hier thee drinken, en verbouwen. Wandelend zijn we verder gegaan richting de grens van Myanmar. Daar aangekomen, lachen, ze waren druk bezig met nieuwe slagbomen te maken, van bamboe, rood en wit geverfd, hoe primitief kan het zijn. Met de hand een gat in de grond graven om daar een paal in te zetten, waar die slagboom aan bevestigd moest worden... mooi. We zijn de grens van Thailand overgegaan, en dan loop je in een stukje "niemandsland". Na 15 meter ligt Myanmar, de grens overgelopen, en een rondwandeling gemaakt in het aangrenzende dorp.                           Wat een armoede hier, in Thailand is de economie niet heel erg goed, maar dan kan je het verschil duidelijk zien, ondanks de kleine afstand is het hier nog veel erger.               We zijn terug gelopen naar het busje, want we hadden onderhand wel weer trek. Aangekomen bij een restaurant waar Chinees gekookt werd, eruit. De kaart bekeken, maar het was echt helemaal niets, dus maar weer terug in het busje.                             Onze gids wist nog wel een ander adres waar we gewoon lokaal eten konden krijgen. Dat was natuurlijk weer heel lekker.                                                                                         De volgende stop waren de watervallen, mooi maar niet bijzonder, we hadden ze wel mooier gezien. Het volgende van het progamma was de bamboe bridge.                         Het was me toch en partij warm, zelfs de Thaise mensen klaagden erover.                   Aan het einde van die brug wonen de monniken, daar is die brug ook voor gebouwd.       Monniken worden hier qua eten onderhouden door de lokale bevolking, en aangezien ze dus iedere dag naar die bevolking moesten lopen door de rijstvelden heen, waar de boeren niet blij mee waren, omdat ze alles kapot liepen, is die brug dus gebouwd.       Het begon inmiddels al te schemeren, dat is rond de klok van half 6, en wij vonden het wel weer genoeg voor vandaag. Dus terug naar onze bamboe hut. Wel een hele leuke dag gehad met Christel en Hans.                                                                                             S'avonds, rond de klok van 10 uur kregen we nog bezoek, en sinterklaas was het zeker niet. We schrokken ons het leplazerus...haha, een gekko in ons huisje, met een groot beest in zijn bek, "een takaab". René zijn bed uit, en heeft met alles gegooid wat ie tegen kwam om dat beest te verjagen. Uiteindelijk is dat ook gelukt, maar jullie begrijpen wel dat wij niet echt een rustige nacht hebben gehad. (Zie foto).

Vrijdag 16-11-18                                                                                                                       Toch na een onrustige en gebroken nacht, want nu hoor je natuurlijk alles en onze dunne wandjes van bamboe blad wat geen bescherming biedt voor geluiden van buiten weer opgestaan. Aan de ontbijt tafel onze stoere verhalen verteld van de nacht ervóór gedeeld met de andere Nederlanders, iedereen wilde uitchecken hahahaha.       Vandaag geen progamma, we wilden het dorpje even inlopen en rond neuzen, het stel waar we gisteren mee opstap waren geweest liepen ook even mee. Het was weer goed warm vandaag, omdat je in een bosrijke omgeving zit is het ook weer zo benauwd, maar wij wilden hierheen 😎                                                                                                     We komen in het dorp een leuk eetcafé tegen met airco, hier lekker afkoelen met een drankje. S'middags aan het zwembad vertoeven met lezen en afkoelen.                 Omdat we morgen weer terug gaan naar Chiang Mai en de heenreis niet zo goed ervaren hadden, 😂 hadden we besloten om met het vliegtuig te gaan naar Chiang Mai, ik op internet 2 vliegtickets geboekt, zo dit is makkelijk geregeld. In 40 min terug ipv 6 uur met de bus.

Zaterdag 17-11-18                                                                                                                         De vlucht zou om 10.35 uur vertrekken en voor een binnenlandse vlucht moet je één uur van te voren aanwezig zijn. Ze noemen ook het vliegveld; international airport Mae Hong Son, het is zo klein dat er alleen maar propeller vliegtuigjes konden landen, en het heeft maar 1start/landings baan. Vroeger was dit een militair vliegveld geweest, en dichtbij de grens van Myanmar ligt.                                                                                         Wij vlogen dus ook in een propeller vliegtuig terug, in dit toestel konden ca 80 pers en zat maar voor de helft vol, weer een ervaring rijker, wij allebei hadden nog nooit in zo'n vliegtuig gevlogen. We waren goed en wel in de lucht en ja hoor, er kwam weer iets te eten en te drinken aan.                                                                                                               En voor je het door hebt, land je alweer, Chiang Mai here we come again.                       Wij naar het hotel waar we 3 dagen geleden vertrokken waren, en nu voor 1 nacht zouden blijven voor de doorreis naar Chiang Rai, omdat nu de hele zaterdagmiddag leeg progamma hadden staan besloten we om naar de umbrello factory te gaan, het schijnt erg beroemd te zijn. Dit was een leuk uitstapje, op basis van bamboe en katoenen doek maken ze er allerlei mooie parasols en paraplu's en alles was Hand made. Er was een dame met een hele mooie parasol bezig, Conny en ik hadden er allebeide direct een klik mee, dus direct maar even info vragen als we zoiets konden bestellen  en verschepen naar Nederland en wat de kosten hiervan waren, dit moeten we even nog onthouden. Wie weet 😁                                                                                        Omdat ze daar alle parasols en paraplu's met de hand schilderden, deden ze dit ook op telefoon beschermhoesjes, Conny heeft haar hoesje laten verven en personaliseren, erg mooi gedaan.                                                                                                                         We hadden allebeide wel zin in biefstuk, dit kom je niet veel tegen in Thailand, via tripadvisor opgezocht wat de mogelijkheden waren, de beste eruit gehaald en wij hierheen. Lekker gegeten en met friet erbij hahahaha....

Zondag 18-11-18                                                                                                                       We zijn vandaag inmiddels al 3 weken weg, wat al veel gezien en gedaan, en vandaag weer naar een andere locatie, Chiang Rai, dit ligt helemaal in het noorden van Thailand , in de beroemde gouden driehoek: Thailand/Laos/Myanmar (Toen, drugs en opium smokkel route)                                                                                                                             We hadden vorige week al kaartjes gekocht voor de bus, een VIP bus nog wel, je kunt hier in Thailand net als in de trein in verschillende klasse met de bus reizen. Er kunnen maximaal 30 pers in, grote luxe fauteuils van leer, iedere stoel heeft een tv, met een playstation eraan gekoppeld, airco en heeft geen tussenstops. Reis tijd ongeveer 3 uur. Na een rustige en snelle rit, en geen Conny die moest kotsen arriveren we in Chiang Rai, een redelijk grote stad.                                                                                                           Aangekomen bij Baan Soontree resort, mooie grote kamer, grote douche en een grote koelkast 😃 de rest van de middag rustig aan gedaan.